21 Nisan 2016’da Çiğdem Emirzadeoğluları Duvarcı ve Ercan Hoşkara’nın birlikte sundukları ‘Kent ve Mimarlık programı”nda Zaha Hadid’i anma şansımız oldu. Mimaride ‘var olmak’ ve ‘yok olmak’ diyalektiğini yeniden yorumlayan, inşa edilebilme durumuna başkaldıran, kimseye benzemeyen bir dil yaratarak mekan algı deneyimine yeni bir soluk getiren bir mimardı Zaha Hadid. Pritzker ödülü alan  (2004) tek kadın mimardı. Çok eşeştirildi/ çok beğenildi, dünyanın dört bir yanında ona öykülenen yüzlerce mimarlık öğrencisi, ofisinde onun liderliğinde çalışmak için can atan onlarla mimar oldu. Parçalanmış geometriler, akışkanlığın soyut ve dinamik güzelliği, dünyaya dair her türlü peyzajın keşfi ve mekan sürekliliği içinde yansıtılması fikrini savundu ve tüm binalarında inandığı her şeyi sunmayı başardı- üstelik de hiç bir projesinde kendini tekrar etmeden! Bunun için ağır bedeller ödedi, başarıya olan sıkı inancından hiç şamadı; fakat hayatının en üretken dönemi sayılabilecek 65 yaşında kalp krizi sonucu hayata gözlerini yumdu. Kim ne derse desin, Hadid her geçen gün değişen çok katmanlı ve karmaşık toplumsal deneyimlere yeni mekansal kompozisyon repertuarları ekledi. Onun mimarlığı içinde yaşadığı zamanı yansıttı. Gökle yer, ufukla zemin, yapayla doğa arasında ilişki kurmayı başaran ‘uç’ mimarı saygıyla anıyorum.